P

Hopeless romantic daw ang tawag sa mga katulad ko. Hindi ako tatanggi dahil inaamin ko na ganun talaga ako. Mahilig sa mga love stories at kung anu-anong romantic kahit ano pang medium. Movies, books, music, pero higit sa lahat, pinakagusto ko ang mga totoong kwento. Kaya siguro mahilig ako sa mga wedding proposal, kasal at Aldub.

Kanina lang, napadaan ako sa San Agustin Church (isa sa mga pinakagusto kong simbahan) at naabutan ko ang pagsisimula ng isang kasal. Kinapalan ko ang mukha ko at pumasok sa loob. Paborito ko kasi yung part na pagpasok ng bride sa pinto ng simbahan. Para sa akin, yun ang pinakamagical na bahagi ng isang kasal. Ang ganda nung bride. Medyo nanginginig sya sa halu-halong emosyon. Tila hindi nya alam kung ngingiti ba sya habang naglalakad o hahayaang tumulo ang luha sa sobrang kaligayahan hanggang sa matanaw ko ang groom. May hawak sya na panyo at nagpapahid ng luha sa kanyang pisngi.

Ilang sandali lang bago ko isulat ito ay nanonood ako ng Wagas. Isang tv show sa GMA News TV kung saan bawat sabado ay may isang couple na nagkukwento ng pagmamahalan nila. Natanong ko ang sarili ko, "Bakit nga ba ganun na lang ang pagkahilig ko sa mga bagay na ganito?"

E kasi, malakas ang paniniwala ko sa pag-ibig.

Sino ba naman ang hindi maooverwhelm sa pag-ibig ng Panginoon at ng pamilya. Bonus pa ang mga kaibigan at dagdag na bonus pa kung may isa pang espesyal na tao sa buhay mo. Sobra lang talagang biyaya na may mga taong nagmamahal sa bawat isa sa atin kaya bilib talaga ako sa love.

Kasi naniniwala akong may isang wagas na pag-ibig ang bawat isa sa atin.

"Ayoko na magmahal ulit. Sobrang sakit. Hindi ko na kaya."  Ilang beses ko na narinig yan pero ilang beses ko na rin narinig ilang buwan o taon matapos nyan ang, "Ang sarap magmahal." Mas masarap yata marealize na kaya tayo nasaktan dati kasi hindi sya yung tamang tao. Na kaya kailangan ka iwanan nung dati kasi darating yung bago, yung tama, yung tunay na pag-ibig.

Kasi balang araw, pangarap ko rin na maibahagi ang kwento ng tunay na pag-ibig ko at maging inspirasyon para sa mga taong ilang ulit na nabigo dahil sa pag-ibig.

Marami na akong napanood, nabasa at nasaksihan na kwento ng kabiguan. Mga kwento ng kaibigan, lalo’t higit, ng pamilya. Hindi man palaging happy ending, parati namang may new beginning at never ending. Proven na ang kapangyarihan ng pag-ibig. Kayang kaya nitong buoin ang isang tao kahit ito pa mismo ang syang sumira dito. Hindi sapat na dahilan ang karanasan ng ibang tao kahit pa ang sariling karanasan para tumigil na lang sa paniniwala sa wagas na pag-ibig. Isang magandang halimbawa? Ang sarili nating buhay, ang ating pamilya at mga kaibigan, at ang mga bagay na mayroon tayo. Lahat ng ito ay dahil sa isang dakilang pag-ibig.

Ayos lang naman ang maging ampalaya minsan sa buhay natin. Maaaring nasa bahagi pa lang tayo na paghahanda ng ating sarili para sa pagdating ng tamang panahon. Pero wag manatili sa mapait na katayuan. Gaya ng sabi sa 1st law of motion:  A body at rest tends to stay at rest unless acted upon by an unbalanced force. Sooner or later makikilala mo rin o maaaring marerealize mo rin kung sino si "unbalanced force" ng buhay mo.