✿ girl with the short hair ✿

Hopeless romantic daw ang tawag sa mga katulad ko. Hindi ako tatanggi dahil inaamin ko na ganun talaga ako. Mahilig sa mga love stories at kung anu-anong romantic kahit ano pang medium. Movies, books, music, pero higit sa lahat, pinakagusto ko ang mga totoong kwento. Kaya siguro mahilig ako sa mga wedding proposal, kasal at Aldub. Kanina lang, napadaan ako sa San Agustin Church (isa sa mga pinakagusto kong simbahan) at naabutan ko ang pagsisimula ng isang kasal. Kinapalan ko ang mukha ko at pumasok sa loob. Paborito ko kasi yung part na pagpasok ng bride sa pinto ng simbahan. Para sa akin, yun ang pinakamagical na bahagi ng isang kasal. Ang ganda nung bride. Medyo nanginginig sya sa halu-halong emosyon. Tila hindi nya alam kung ngingiti ba sya habang naglalakad o hahayaang tumulo ang luha sa sobrang kaligayahan hanggang sa matanaw ko ang groom. May hawak sya na panyo at nagpapahid ng luha sa kanyang pisngi. Ilang sandali lang bago ko isulat ito ay nanonood ako ng Wagas. Isang

My love, I'm sorry for the past month. It has been very hard for both of us, but look at where we are now. We survived! It has been almost two years since that day in Pangasinan and I am proud to say that we've grown individually and together. These past few days, I wasn't really thinking much about us or about our future which is unusual. I guess it's the thesis and projects that has been taking most of my time. But, you know what? Just recently, I realized certain things in you that makes you beautiful. You are the one who usually use that word (and sometimes the opposite, hahahuhu) to refer to me but now, I'm calling you BEAUTIFUL because you truly are. You are intellectually beautiful, indeed. And I like that very very much about you. Though it's intimidating sometimes, you still challenge me to beat your exam scores which makes me study harder and be the best in school that I can be. The most recent that I can remember is the ABE 72 1st exam in w

Last weekend, I had the chance to share a love story to my brothers and sisters in YFC. I'm sharing this here now because I'd also like to encourage everyone who's struggling with relationships, not necessarily romantic relationships. Have faith! Trust God's plan! Love truly! December 1, 2012. It was our family's annual thanksgiving and wish day. For that year I prayed for love. Medyo matagal ko na rin kasing ipinagdadasal yung taong ipagkakaloob Nya sa akin pero simula nung pagkakataon lang na yun ko sinabi sa Kanya na handa na po ako. As we know, God's answer can be a YES, NO or WAIT. So I waited while continuously praying. August 16, 2013. In Pangasinan, a friend confessed his admiration. I had no idea so everything was a shock. Like other people awkward para sa akin nung umpisa kasi kaibigan ko e. Nakkwento ko pa sa kanya yung mga crushes ko at ganun din sya. We were each other's confidant pagdating sa mga crush kaya nagulat talaga ako sa sinabi

Isang araw, naglalakad ako sa Forestry. Nakasalubong ko ang isang tita na nagtatrabaho sa isang office ng UPLB. Nag-usap kami at nagkumustahan Tinanong ko sya kung pwede pa ba ako mag SA sa kanila. Tapos na yata kasi ang period para mag-apply. Sinabi nya sakin na pwede daw. Irerequest na lang daw nila ulit sa OSA na kukuha pa sila ng isa pa para makuha nila ako. Sobrang nagpasalamat ako sa kanya. Nakarating kami sa sakayan ng jeep at habang naghihintay, maraming ibang sasakyan ang dumaan. Hanggang sa isang malaking truck ang sunod na dumaan at sa di inaasahan … nagulungan ng truck ang kanang paa ko. Dugo. Maraming dugo. Pilit kong hinahanap sa paa ko ang sugat na pinagmumulan ng dugo ngunit masyadong marami ito na tila tinatakpan na ang buong paa ko. Sa kabila nito, wala akong nararamdamang  sakit. Naglakad kami ni tita ng kaunti. Patuloy sa pag-iwan ng bakas ang paa ko sa kalsada. Sumakay kami sa isang coaster na puro mga gradeschool students ang nakasakay. Bumaba kami sa ark